Wat een dag, wat een onwijze dag"
Blijf op de hoogte en volg Anneke
14 Januari 2016 | Australië, Frasereiland
Wat een dag, wat een mooie dag!
Ik weet het niet maar het is hier zo eenvoudig om vroeg op te staan. Al ruim optijd stonden we bij Bay vieuw waar we zouden worden opgehaald om naar Fraser te gaan. Met nog 4 anderen gingen we in een grote Toyota 4x4 op pad. Na een boottochtje van ruim een half uur metde ferry kwamen we aan op het zand eiland. De vrouwelijke gids gaf gelijk goed gas om zo alle drukte voor te zijn. Je wil nml niet achter self-drivers zitten want die gaan niet zo snel en we hebben een druk schema. We doen eigenlijk in 1 dag wat normaal een tweedaagse tour doet. De zand wegen leidde ons over het eiland, het uitzicht door de bossen en later het regenwoud was gewoon zo mooi! Ongelooflijk dat alles gewoon op zand groeit.
Als eerste was Lake McKenzie aan de beurt.
Tja, wat moet je daar van zeggen, dat valt niet te omschrijven zo mooi! Een zoet water meer, zo helder als kraanwater. Zo blauw, blauwer dan blauw van licht naar donker.Je kon het water ook gewoon drinken zonderr risico. Vervolgens het witte silica strand. Wit zoals op White heaven beach. Zacht, niet heet onder je voeten. Geweldig! En dan het mooie regenwoud op de achtergrond. Dit kan je gewoon niet uitleggen, dit moet je gezien hebben om het te begrijpen.
Hier hadden we nog uren kunnen zitten. Maar helaas de tour ging al snel verder en na de morning tea ( of koffie met lekkernijen) ging het gas er weer op. Die gasten weten wel wat ze doen, wat konden ze rijden zeg, petje af!
Vanuit het woud kwamen we op het onwijs brede strand. Het strand is een officiele snelweg. Ja officieel! Met alle bijbehorende regels. De snelheidslimiet was 80 km per uur maar die werd flink overschreden. Regelmatig zag ik de teller over de 100 km per uur gaan. Lol. Zo gaaf om met zo'n snelheid over een mooi vlak stuk zand te rijden. Regelmatige een beetje door het water. Dat kwam door dat het water onder het zand op een gegeven moment vast loopt en dan boven het zand weer terug stroomt naar zee.
De volgende stop was het scheepswrak.
We kregen de hele geschiedenis er van te horen. Het was een prachtig gezicht. Al dat verroeste staal, door de natuur verwoest. Onder tussen steeg er gewoon een vliegtuigje vanaf het stand op. Ook dat kan daar gewoon, het strand wordt ook gebruikt als start en landingsbaan.
Weer een stuk verder op de 75 mile highway kwamen we bij de Champain pools. Verder als daar kan je niet rijden.
Ook weer een prachtig stuk van Fraser. Het waren pools ontstaan achter rotsen waar dus wel water in kan stromen maar niet meer terug. Prachtig helder en er zwommen heel veel vissen in. Gaaf hoor om daar tussen te dobberen! En wat een uitzichten daar! Na een heerlijke duik stond beneden aan de voet van de heuvel een heerlijke lunch klaar. Met champagne of een koud biertje voor de liefhebber. Met een uitzicht over het mooie strand en hoge golven hebben daar even van genoten.
De volgende stop was Indian head waar over ons ook weer de geschiedenis werd verteld. Het had te maken met Thomas Cook die daar de Aboriginals zag en alle vreemdelingen in eerste instantie Indianen noemde. Na een redelijk steile beklimming van die rots konden we 360 graden in de rondte kijken. Zo mooi! Zand duinen, kilometers strand , zee en als we mazzel zouden hebben zouden we haaien ,dolfijnen ,mantra's en schilpadden kunnen zien zwemmen van bovenaf. Helaas pindakaas maar het uitzicht was fenomenaal!
Als laatste was de stop bij Eli creek.
Een soort beekje was er (natuurlijk) gevormd, met zand op de bodem waar je tot aan je knieën door heen kon waden. Het water was verrasend koud, ongeveer 19 graden. Heerlijk verkoelend zeg! De hele dag hadden we nml prachtig warm weer. Ik schat het op 30 graden. Zelfs de gids zei dat we het op zijn mooist meemaakten.
Daarna moesten we haasten om de laatste ferry van 5 uur terug te halen. Het was de gewoonte van de tour leiders om zo laat mogelijk de boot te halen omdat je niet eens 10 minuten daar wil wachten ivm de zand vliegen. En inderdaad we kwamen om 17.00 uur precies aan. Konden gelijk de boot op en de boor kon gelijk gaan. Door de lage waterstand nu moesten de autos op het dek wel een keer van voor naar achter rijden anders kwam de ferry vast te zitten op de bodem. Haha dat kan alleen daar denk ik dan.
Terug op Hervey bay moesten we nog even sigaretten halen en zouden dan naar de camping van vanmorgen rijden. Helaas was die al om 18.00 uur gesloten dus zijn we weer richting haven gereden en hebben daar een camping gevonden. Wat kan een douche toch heerlijk zijn na zo'n dag! Weer een heerlijke maaltijd van de take away thai gegeten en nu rozig dit verslag aan het tikken. Morgen Noosa!
Gereden 22 km.
Ik weet het niet maar het is hier zo eenvoudig om vroeg op te staan. Al ruim optijd stonden we bij Bay vieuw waar we zouden worden opgehaald om naar Fraser te gaan. Met nog 4 anderen gingen we in een grote Toyota 4x4 op pad. Na een boottochtje van ruim een half uur metde ferry kwamen we aan op het zand eiland. De vrouwelijke gids gaf gelijk goed gas om zo alle drukte voor te zijn. Je wil nml niet achter self-drivers zitten want die gaan niet zo snel en we hebben een druk schema. We doen eigenlijk in 1 dag wat normaal een tweedaagse tour doet. De zand wegen leidde ons over het eiland, het uitzicht door de bossen en later het regenwoud was gewoon zo mooi! Ongelooflijk dat alles gewoon op zand groeit.
Als eerste was Lake McKenzie aan de beurt.
Tja, wat moet je daar van zeggen, dat valt niet te omschrijven zo mooi! Een zoet water meer, zo helder als kraanwater. Zo blauw, blauwer dan blauw van licht naar donker.Je kon het water ook gewoon drinken zonderr risico. Vervolgens het witte silica strand. Wit zoals op White heaven beach. Zacht, niet heet onder je voeten. Geweldig! En dan het mooie regenwoud op de achtergrond. Dit kan je gewoon niet uitleggen, dit moet je gezien hebben om het te begrijpen.
Hier hadden we nog uren kunnen zitten. Maar helaas de tour ging al snel verder en na de morning tea ( of koffie met lekkernijen) ging het gas er weer op. Die gasten weten wel wat ze doen, wat konden ze rijden zeg, petje af!
Vanuit het woud kwamen we op het onwijs brede strand. Het strand is een officiele snelweg. Ja officieel! Met alle bijbehorende regels. De snelheidslimiet was 80 km per uur maar die werd flink overschreden. Regelmatig zag ik de teller over de 100 km per uur gaan. Lol. Zo gaaf om met zo'n snelheid over een mooi vlak stuk zand te rijden. Regelmatige een beetje door het water. Dat kwam door dat het water onder het zand op een gegeven moment vast loopt en dan boven het zand weer terug stroomt naar zee.
De volgende stop was het scheepswrak.
We kregen de hele geschiedenis er van te horen. Het was een prachtig gezicht. Al dat verroeste staal, door de natuur verwoest. Onder tussen steeg er gewoon een vliegtuigje vanaf het stand op. Ook dat kan daar gewoon, het strand wordt ook gebruikt als start en landingsbaan.
Weer een stuk verder op de 75 mile highway kwamen we bij de Champain pools. Verder als daar kan je niet rijden.
Ook weer een prachtig stuk van Fraser. Het waren pools ontstaan achter rotsen waar dus wel water in kan stromen maar niet meer terug. Prachtig helder en er zwommen heel veel vissen in. Gaaf hoor om daar tussen te dobberen! En wat een uitzichten daar! Na een heerlijke duik stond beneden aan de voet van de heuvel een heerlijke lunch klaar. Met champagne of een koud biertje voor de liefhebber. Met een uitzicht over het mooie strand en hoge golven hebben daar even van genoten.
De volgende stop was Indian head waar over ons ook weer de geschiedenis werd verteld. Het had te maken met Thomas Cook die daar de Aboriginals zag en alle vreemdelingen in eerste instantie Indianen noemde. Na een redelijk steile beklimming van die rots konden we 360 graden in de rondte kijken. Zo mooi! Zand duinen, kilometers strand , zee en als we mazzel zouden hebben zouden we haaien ,dolfijnen ,mantra's en schilpadden kunnen zien zwemmen van bovenaf. Helaas pindakaas maar het uitzicht was fenomenaal!
Als laatste was de stop bij Eli creek.
Een soort beekje was er (natuurlijk) gevormd, met zand op de bodem waar je tot aan je knieën door heen kon waden. Het water was verrasend koud, ongeveer 19 graden. Heerlijk verkoelend zeg! De hele dag hadden we nml prachtig warm weer. Ik schat het op 30 graden. Zelfs de gids zei dat we het op zijn mooist meemaakten.
Daarna moesten we haasten om de laatste ferry van 5 uur terug te halen. Het was de gewoonte van de tour leiders om zo laat mogelijk de boot te halen omdat je niet eens 10 minuten daar wil wachten ivm de zand vliegen. En inderdaad we kwamen om 17.00 uur precies aan. Konden gelijk de boot op en de boor kon gelijk gaan. Door de lage waterstand nu moesten de autos op het dek wel een keer van voor naar achter rijden anders kwam de ferry vast te zitten op de bodem. Haha dat kan alleen daar denk ik dan.
Terug op Hervey bay moesten we nog even sigaretten halen en zouden dan naar de camping van vanmorgen rijden. Helaas was die al om 18.00 uur gesloten dus zijn we weer richting haven gereden en hebben daar een camping gevonden. Wat kan een douche toch heerlijk zijn na zo'n dag! Weer een heerlijke maaltijd van de take away thai gegeten en nu rozig dit verslag aan het tikken. Morgen Noosa!
Gereden 22 km.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
