Het Australisch enkelbijtertje
Blijf op de hoogte en volg Anneke
05 Januari 2016 | Australië, Mackay
Het Australische enkelbijtertje
Het was heelijk slapen in de "nieuwe" camper maar des ondanks was ik kwart over 6 klaar wakker. Dus hup eruit en koffie erin. Al heel vroeg waren we ready for take-off. Om 8 uur stonden we al bij Ann om de laatste nacht af te rekenen en een foto met haar te maken. Toen konden we gaan. Eindelijk!
Greg had ons verteld over Eugella national park en FinchHatton Gorge. Dat was dus ons doel van vandaag. Maar eerst langs Seaforth want daar kon je verse kokosnoot melk drinken. Bij afslag Seaforth kwamen we op een gravelroad van ongeveer 7 km, rustig aan dus anders schudde het servies uit de kastjes. Seaforth was een klein plaatsje aan de zee en bij een lokal shop hebben we geinformeerd waar we de kokosmelk zouden kunnen kopen.
Just pick them up and take some mangoos too was het advies. Geen kokosmelk dus want de groene die je moet hebben hangen nog aan de boom. Toch nog even op het strand gelopen en de voetjes in het hele warme water gedaan. Via een andere prachtige weg met mooie bergen en door een dorpje met een moeilijke naam kwamen we weer op de Bruce highway.
Via Mackay kwamen we op de weg naar Eugella. Een opzich weinig interessante weg met een paar kleine dorpjes. Vlak bij het National park werd het mooier en mooier. Steeds meer hoge bergen, mooi groen af gewisseld met grote suikerriet velden. Bij Finch Hatton gingen we de weg af en kwamen weer op een gravel road terecht. Zo het onwijs gave regenwoud in. Bij een eethuisje namen we een heerlijk Mango ijsje( vers gemaakt waar je bij stond) en een kokosnootmelk shotje heeer-lijk! Daar zit je dan. Midden in het regenwoud. Fantastisch. Voor de walking tracks moesten we nog 750 meter verder rijden. Onderweg moesten we door 3 kleine floodways rijden, zo gaaf!
De auto langs de kant geparkeerd en de wandelslippers aan.
Langs het pad zouden we een waterval tegenkomen, maar voordat we er waren genoten we al zo! Zo mooi begroeid met palmbomen, varens en andere onwijs mooie bomen en planten. Een kookaburra zat als een fotomodel op een bankje.Een smal paadje van ongeveer 1,5 km leidde ons naar Araluen cascades, de waterval. Onderweg hoorde ik achter mij ( ik liep voorop) een angstkreet! Jemig ik schrok ervan. Robert beweerde dat ie in zijn enkel was gebeten maar het kon ook een tak zijn .hahahaha Ik vertelde hem dat er in Australie veel enkelbijtertjes zijn en dat ie dus goed moest uitkijken.
Niet veel later kwamen we op de plek van bestemming, de waterval.
Veel mensen zwommen er tussen de rotsen of doken van de rotsen af het water in naast de waterval. Wij hadden helaas geen zwembroek mee dus moesten de voetjes er maar weer in. Het water was heerlijk fris. Na een tijdje inclusief de nodige foto's gingen we op de terug weg. ( geen bijtertjes meer gezien of gevoeld) we zagen nog wel een paar zwarte kakatoes met de rode staart. Wat een mooie wandeling hebben we gemaakt zeg! Dat is niet in woorden te omschrijven.
Op de weg terug in de auto kwamen we een politie controle tegen, te weten 1 agent die op een smal stuk weg iedereen aanhield om te blazen. Ik ook dus! Haha niets op dus konden zo verder. In Nederland heb ik nog nooit hoeven blazen maar in Australie nu al twee keer!!!???
De temperatuur was aangenaam, een heerlijk briesje, wel wat vochtig. Dit was wéér een prachtige dag!
Bij een gehuchtje Mirani vonden we een camping. Met een groot (wedstrijd) zwembad. Dus voor sluitingstijd nog even een baantje getrokken. Daarna wilden we kijken of er nog iets was in het dorpje. Helaas,het enige fish and chips zaakje dat er was stond te koop. Meer dan een bakker en een drogist was er niet dus we waren snel terug op de camping. Geen wifi hier, ook wel weer eens lekker.
Programma voor morgen: terug naar Mackay en de northern beaches bekijken en of de zuidelijke stranden. We hebben namelijk alle tijd om af te zakken. Er is zoveel te zien. Alleen tussen Mackay en Rockhampton is niet veel zegt de lonely planet. We kijken wel..
Gereden 270 km
Thx Greg!
Het was heelijk slapen in de "nieuwe" camper maar des ondanks was ik kwart over 6 klaar wakker. Dus hup eruit en koffie erin. Al heel vroeg waren we ready for take-off. Om 8 uur stonden we al bij Ann om de laatste nacht af te rekenen en een foto met haar te maken. Toen konden we gaan. Eindelijk!
Greg had ons verteld over Eugella national park en FinchHatton Gorge. Dat was dus ons doel van vandaag. Maar eerst langs Seaforth want daar kon je verse kokosnoot melk drinken. Bij afslag Seaforth kwamen we op een gravelroad van ongeveer 7 km, rustig aan dus anders schudde het servies uit de kastjes. Seaforth was een klein plaatsje aan de zee en bij een lokal shop hebben we geinformeerd waar we de kokosmelk zouden kunnen kopen.
Just pick them up and take some mangoos too was het advies. Geen kokosmelk dus want de groene die je moet hebben hangen nog aan de boom. Toch nog even op het strand gelopen en de voetjes in het hele warme water gedaan. Via een andere prachtige weg met mooie bergen en door een dorpje met een moeilijke naam kwamen we weer op de Bruce highway.
Via Mackay kwamen we op de weg naar Eugella. Een opzich weinig interessante weg met een paar kleine dorpjes. Vlak bij het National park werd het mooier en mooier. Steeds meer hoge bergen, mooi groen af gewisseld met grote suikerriet velden. Bij Finch Hatton gingen we de weg af en kwamen weer op een gravel road terecht. Zo het onwijs gave regenwoud in. Bij een eethuisje namen we een heerlijk Mango ijsje( vers gemaakt waar je bij stond) en een kokosnootmelk shotje heeer-lijk! Daar zit je dan. Midden in het regenwoud. Fantastisch. Voor de walking tracks moesten we nog 750 meter verder rijden. Onderweg moesten we door 3 kleine floodways rijden, zo gaaf!
De auto langs de kant geparkeerd en de wandelslippers aan.
Langs het pad zouden we een waterval tegenkomen, maar voordat we er waren genoten we al zo! Zo mooi begroeid met palmbomen, varens en andere onwijs mooie bomen en planten. Een kookaburra zat als een fotomodel op een bankje.Een smal paadje van ongeveer 1,5 km leidde ons naar Araluen cascades, de waterval. Onderweg hoorde ik achter mij ( ik liep voorop) een angstkreet! Jemig ik schrok ervan. Robert beweerde dat ie in zijn enkel was gebeten maar het kon ook een tak zijn .hahahaha Ik vertelde hem dat er in Australie veel enkelbijtertjes zijn en dat ie dus goed moest uitkijken.
Niet veel later kwamen we op de plek van bestemming, de waterval.
Veel mensen zwommen er tussen de rotsen of doken van de rotsen af het water in naast de waterval. Wij hadden helaas geen zwembroek mee dus moesten de voetjes er maar weer in. Het water was heerlijk fris. Na een tijdje inclusief de nodige foto's gingen we op de terug weg. ( geen bijtertjes meer gezien of gevoeld) we zagen nog wel een paar zwarte kakatoes met de rode staart. Wat een mooie wandeling hebben we gemaakt zeg! Dat is niet in woorden te omschrijven.
Op de weg terug in de auto kwamen we een politie controle tegen, te weten 1 agent die op een smal stuk weg iedereen aanhield om te blazen. Ik ook dus! Haha niets op dus konden zo verder. In Nederland heb ik nog nooit hoeven blazen maar in Australie nu al twee keer!!!???
De temperatuur was aangenaam, een heerlijk briesje, wel wat vochtig. Dit was wéér een prachtige dag!
Bij een gehuchtje Mirani vonden we een camping. Met een groot (wedstrijd) zwembad. Dus voor sluitingstijd nog even een baantje getrokken. Daarna wilden we kijken of er nog iets was in het dorpje. Helaas,het enige fish and chips zaakje dat er was stond te koop. Meer dan een bakker en een drogist was er niet dus we waren snel terug op de camping. Geen wifi hier, ook wel weer eens lekker.
Programma voor morgen: terug naar Mackay en de northern beaches bekijken en of de zuidelijke stranden. We hebben namelijk alle tijd om af te zakken. Er is zoveel te zien. Alleen tussen Mackay en Rockhampton is niet veel zegt de lonely planet. We kijken wel..
Gereden 270 km
Thx Greg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
